Respect costs nothing

Respect costs nothing
Vandaag begon de ministersvergadering en voor de ochtend stonden er maarliefst acht speeches op het programma. Een van die speeches werd gegeven door de president van Oekraïne, Joesjtsjenko; en dat was te merken. Al van ver kon men om de tien meter politie agenten zien staan en het verkeer in enkele straten lag geheel plat. Auto’s die niet snel genoeg doorreden, werden door onvriendelijk ogende agenten tot sneller rijden gedwongen en al ruim voor de president door de straten zou rijden, was het verboden om de straat over te steken. Tien minuten lang moest er gewacht worden omdat de president ‘elk moment’ kon komen. Helaas hadden we met dit machtsvertoon ook gelijk het spannendste moment van de dag gehad...

De president sprak met trots over zijn land en belichtte de enorme vorderingen die Oekraïne volgens hem de afgelopen drie jaar had gemaakt. Hij prees het feit dat we hier met zovelen aanwezig waren maar zijn voornaamste punt was dat Oekraïne meer dan klaar was om lid te worden van de Europese Unie. Voor hem was het samenwerken op het gebied van jeugd, cultuur en sport een opstapje om, naar eigen zeggen, binnen twee jaar bij de Europese Unie te horen.

De rest van de ochtend bestond uit het beluisteren van speeches, toespraken en andere monologen... In het Oekraïens, Russisch, Frans, Duits en Engels werd het belang van jongerenparticipatie besproken en de winst die de Raad van Europa op dit terrein behaald heeft. Vooral het systeem van comanagment dat de Raad van Europa kent, is iets waar veel landen en andere internationale organisaties nog wat van kunnen leren. Jongerenorganisaties en de listaten beslissen samen wat de prioriteiten moeten zijn van de Raad van Europa en waar geld aan besteed moet worden. Het zou een goed idee zijn om dit systeem verder door te voeren in andere organisaties.

Het nut van deze conferentie zit echter voornamelijk in het uitwisselen van goede voorbeelden. Hoe ga je om men een multiculturele samenleving, anders gezegd, hoe kan je de interculturele dialoog vormgeven? En, hoe kan je er voor zorgen dat jongeren meer respect voor elkaars cultuur hebben? Voor de interculturele dialoog is dat respect van groot belang. Een dialoog hoeft niet altijd te leiden tot overeenstemming maar we moeten genoeg respect voor elkaar hebben dat we het met elkaar oneens kunnen zijn. Uit alle voobeelden blijft dit punt naar voren komen maar het is eenvoudiger gezegd dan gedaan. Deze column wil ik daarom eindigen met een citaat van Richard Sennet dat ik las in een van de documenten die we uitgedeeld kregen: ‘...unlike food, respect costs nothing. Why, then, should it be in short supply?’