Wil de echte verantwoordelijke NU opstaan?

Soms moet je lang wachten op een happy end. In dit geval is het dubbel triest, want jullie hebben lang moeten wachten op een open einde. Als ik geheel correct ben moet het GEEN einde zijn, maar 'open' klinkt beter, dat laat opties open en geeft hoop.

Bijna een week terug in Nederland, weer helemaal afgekickt van de stad die nooit slaapt, maar toch lijkt het alsof het wat langer duurt voordat je gedachten ook echt terug zijn op de plek waar je lichaam zich bevindt.

De onderhandelingen omtrent energie, klimaat, luchtvervuiling en industriële ontwikkeling tijdens de 15e bijeenkomst van de commissie duurzame ontwikkeling van de VN zijn mislukt. Ik zal een poging doen om het verhaal in de notendop te vertellen. Het was niet bepaald een sprookje namelijk.

Vorige week dinsdag hadden de onderhandelingen tot hun einde moeten komen, nog vóór alle ministers zouden arriveren moest er duidelijkheid zijn over de inhoud van de slottekst. Dat dit niet ging lukken was al kilometers van te voren duidelijk. De belangen van de grootste partijen (JUSCAN; Japan, VS en Canada, de EU en G77) lagen kennelijk zo ver uiteen dat consensus niet tot de opties behoorde. De politieke wil om concessies te doen ontbrak op alle fronten. Het is ook allemaal wel logisch hoor, dat is het niet. En zo werkt de VN nu eenmaal, dat weet ik ook wel. Maar toch... Laat mij dan maar een naïef, blond, idealistisch, jong meisje zijn want ik ga geen poging doen om het te snappen. Begrijpen is gelukkig een ander verhaal.

De voorzitter heeft uiteindelijk een 'take it or leave it' tekst geproduceerd nadat de onderhandelingen op vrijdagmiddag 12 uur nog steeds niet afgerond waren, en de EU heeft als enige een duidelijk 'leave it' laten horen. Op zich juist vonden wij, want de tekst had geen duidelijke meerwaarde wat betreft de eerdergenoemde vier thema's, en bovendien is het maar beter om de klimaattop op Bali later dit jaar alle ruimte te gunnen.

Hoe nu verder? Voor u een vraag en voor ons ook eerlijk gezegd. Mislukte onderhandelingen betekenen gelukkig niet dat er niets gebeurd op nationaal, regionaal en zelfs internationaal niveau (denk bijvoorbeeld aan initiatieven die wereldwijd worden genomen om klimaatverandering een halt toe te roepen). Het betekend helaas wel dat de wereld nog niet klaar is voor een werkelijk duurzame ontwikkeling, want om dat te bereiken moeten de neuzen toch echt dezelfde kant op staan, in ieder geval in min of meer in dezelfde richting. En daar zijn we nog niet, om allerlei redenen die ik nu niet zal noemen en die je waarschijnlijk zelf ook kunt bedenken.

Ondertussen knallen Maayke en ik gewoon vrolijk voort. Jongeren zijn wellicht iets makkelijker te overtuigen van de noodzaak van duurzame ontwikkeling dan grote mensen. Nu ik de blog die ik geschreven heb teruglees moet ik zeggen dat het allemaal erg cynisch klinkt. Dat was geheel niet mijn bedoeling, want cynisme komt vaak voort uit machteloosheid en zo erg is het nu ook weer niet met ons gesteld. We moeten ons echter wel beseffen dat wij allemaal een grote verantwoordelijkheid hebben, naar onze planeet en de dieren die daarop leven, naar mensen die minder kansen hebben in het leven en naar de generaties die na ons gaan komen.

Zullen wij in ieder geval met elkaar afspreken dat we die verantwoordelijkheid wel nemen?