One day at the UN!

Praten. Dat wordt er gedaan, ontzettend veel. Woorden en zinnen. Iedereen spreekt namens een land of een groep. Iedere bijeenkomst gaat over een van de thema’s die dit jaar behandeld worden. Een dag bestaat uit 4 sessies van s'morgens vroeg (half 8) tot s'avonds laat (half 9). De sessie begint met vaak interessante presentaties van een panel met experts. Helaas kunnen we ze geen vragen stellen, zoals bij een college altijd wel kan. Want soms blijft een aantal vragen nog wel onbeantwoord.

Nadat de panel leden hebben gesproken, zijn de afgevaardigden van de landen aan de beurt om iets te zeggen. Zeer diplomatieke en formele taal wordt van een blaadje opgelezen, op enkele uitzonderingen na. Interactief is het helaas niet (ondanks de naam ‘discussion’ die vaak gebruikt wordt) en verschillende zaken, zoals de voedselcrisis en klimaatverandering, komen wel 20 keer terug tijdens zo’n sessie. Niet echt bruisend maar het is goed dat veel leden dezelfde problemen constateren. Zo kan tot oplossingen gekomen worden.

Gisteren, tijdens de dialoog met de Major Groups, heeft de Nederlandse delegatieleider het door ons geschreven statement uitgesproken. Het werd goed ontvangen door de andere afgevaardigden in de zaal. Oostenrijk en Belgie meldden expliciet dat ze onze mening delen. Ook de Major Groups waren erg blij met deze ‘interactieve’ bijdrage.

Tussendoor is Don nog bijna tegen Bam Ki Boom, de SG van de VN opgebotst. En verder hebben wij een artikel geschreven dat in de krant is gekomen die iedere dag verspreid wordt onder alle afgevaardigden bij de CSD (zie de vorige post voor het artikel).

Momenteel weer een statement aan het schrijven over de voedselcrisis (die hier heel duidelijk aan bod komt) en de rol van veranderende consumptiepatronen daarin. Verder schrijven we een artikel over het belang van jongerenparticipatie tijdens de CSD.

We maken hele lange dagen maar ze zijn zo leuk en interessant…

En volgende keer zullen we ingaan op het lobbyproces!